Verankerd

Vorige week klonken er opeens vreemde natuurgeluiden in de school.  Groep 3/4 zat te blaffen, te kwaken en te huilen (wolven). Er werd mij uitgelegd dat de groep op een speelse manier leerde hun anker uit te gooien; stoppen, denken en doen.
De volgende dag komt er een jonge kleuter naar mij toe om te vertellen dat iemand hem had geduwd, hij had toch heel duidelijk gezegd dat de ander moest stoppen. Helaas ging het nog niet goed en vroeg hij mijn hulp. Toen ik zei: ‘Wat heb jij jouw anker goed uitgegooid om nu naar mij te komen!’, glom hij van trots.  Dit soort momenten bevestigen mij dat we op de goede weg zijn om samen dezelfde taal te spreken.

Binnenkort staat er een nieuwe executieve functie (en nieuwe taal) centraal. Meer weten over deze functies en onze methode? Klik hier.

Met vriendelijke groet, Susanne